Percepti EdukacjaPercepti EdukacjaZobacz bibliografię i netografię, którą wykorzystujemy podczas przygotowania i realizacji naszych szkoleń.
Podtytuł książki Mikołaja Marceli można potraktować jako jej streszczenie: Jak szkoła niszczy ludzi, społeczeństwo i świat. Autor stawia bardzo mocną tezę: Szkołę należy zlikwidować. Szkołę, ale nie edukację. I chodzi oczywiście o szkołę systemową. I chociaż ten postulat brzmi na pierwszy rzut oka paradoksalnie, to Marcela pokazuje absurdy sformalizowanej edukacji uniemożliwiające uczenie się. System klasowo-lekcyjny, który niemiłosiernie szatkuje na przedmioty coś, co stanowi nierozerwalną całość – rzeczywistość, w której żyjemy. Łączenie uczniów w klasy w oparciu o kryterium wieku, a nie stopień rozwoju, dojrzałości uczniów. Zamianę procesu uczenia się w proces ciągłego oceniania napędzający wyścig szczurów wspomagany testocentryzmem. To tylko kilka przykładów.
Książka jest przeznaczona dla nauczycieli i edukatorów. Opowiada o tym dlaczego i jak tworzyć sytuacje, które można nazwać edukacyjnymi. Sytuacja edukacyjna to „dobrze zorganizowana, przemyślana, stworzona dla uczącego się rzeczywistość”, która sprzyja uczeniu się „całym sobą”. Takie spojrzenie na uczenie się jest zgodne z najnowszymi ustaleniami naukowców nt. tego, jak się uczymy najefektywniej.
Książka jest dostępna bezpłatnie w wersji elektronicznej.
Ta książka jest kierowana w zasadzie do środowiska biznesowego, ale pamiętamy jak ważna jest informacja zwrotna w pracy nauczyciela. Oczywiście są przygotowane wzory udzielania informacji zwrotnej specjalnie dla sytuacji szkolnych (tutaj przede wszystkim mam na myśli model informacji zwrotnej w ramach oceniania kształtującego). Publikacja, którą polecam jest o tyle ciekawa, że autor rozwija wątek informacji zwrotnej i pokazuje jej wielowymiarowość.
„Mówi się, że nie ma głupich pytań. To oczywiście nieprawda (…) Ale okazuje się, że próba znalezienia precyzyjnej odpowiedzi na głupie pytanie może nas zaprowadzić w całkiem interesujące miejsca” to zdanie rozpoczyna książkę pt. What if? A co, gdyby? zawierającą naukowe odpowiedzi na hipotetyczne, często absurdalne i dziwne pytania. Jej autorem jest Randall Munroe fizyk, pracownik NASA (do 2006 r.)
„Mówi się, że nie ma głupich pytań. To oczywiście nieprawda (…) Ale okazuje się, że próba znalezienia precyzyjnej odpowiedzi na głupie pytanie może nas zaprowadzić w całkiem interesujące miejsca” to zdanie rozpoczyna książkę pt. What if? A co, gdyby? zawierającą naukowe odpowiedzi na hipotetyczne, często absurdalne i dziwne pytania. Jej autorem jest Randall Munroe fizyk, pracownik NASA (do 2006 r.)
Są takie książki, które każdy nauczyciel powinien przeczytać. Moim zdaniem jedną z nich jest pozycja trojga autorów: Zimbardo, Johnson, McCann, Psychologia. Kluczowe koncepcje. Motywacja i uczenie się. To połączenie podręcznika i książki popularnonaukowej pisanej stylem lekkim, miejscami zabawnym, a przede wszystkim bardzo jasnym i klarownym.
W tym roku (2021) ukazała się fascynująca książka. Stanislas Dehaene, Jak się uczymy? Dlaczego mózgi uczą się lepiej niż komputery… jak dotąd. Od razu należy zaznaczyć, że nie jest to pozycja, w której nauczyciel znajdzie zestaw gotowych narzędzi lub rozwiązań do wykorzystania w czasie lekcji. Dehaene pokazuje, jak się uczymy z perspektywy tego, co dzieje się w mózgu osoby uczącej się.
„Około 13,5 miliarda lat temu nastąpił Wielki Wybuch, który dał początek materii, energii, czasowi i przestrzeni” takim zdaniem rozpoczyna się książka Sapiens. Od zwierząt do bogów. Yuval Noah Harari izraelski pisarz, historyk i naukowiec spisał w niej swoje wykłady wygłaszane na uniwersytecie w Jerozolimie i zyskał dzięki temu sławę na całym świecie. Dlaczego polecam tę książkę na blogu kierowanym szczególnie do nauczycieli?
Zacznę przewrotnie, Czuła Przewodniczka nie jest Potulną, której hasłem przewodnim jest „powinno się” i „(nie) wypada”. Zatem, zgadzanie się na wszystko, bo „co ludzie powiedzą” i robienie dobrej miny do każdej, nawet złej gry nie jest w stylu Czułej Przewodniczki. Nie jest też Królową Śniegu, zimną, wyniosłą, patrzącą na innych z góry, której obecność powoduje ciarki na plecach i która wierzy, że najlepszą obroną (siebie) jest atak. Daleko jest jej także do Męczennicy, która poświęca się każdego dnia dla innych, nawet jeśli nikt tego od niej nie wymaga.
Głaskologia Miłosza Brzezińskiego nie jest książką adresowaną do nauczycieli, ale jest książką, którą każdy nauczyciel powinien przeczytać, ponieważ autor porusza w niej jedną z najistotniejszych spraw dla edukacji – jak skutecznie wpływać na innych.
Podtytuł książki Mikołaja Marceli można potraktować jako jej streszczenie: Jak szkoła niszczy ludzi, społeczeństwo i świat. Autor stawia bardzo mocną tezę: Szkołę należy zlikwidować. Szkołę, ale nie edukację. I chodzi oczywiście o szkołę systemową. I chociaż ten postulat brzmi na pierwszy rzut oka paradoksalnie, to Marcela pokazuje absurdy sformalizowanej edukacji uniemożliwiające uczenie się. System klasowo-lekcyjny, który niemiłosiernie szatkuje na przedmioty coś, co stanowi nierozerwalną całość – rzeczywistość, w której żyjemy. Łączenie uczniów w klasy w oparciu o kryterium wieku, a nie stopień rozwoju, dojrzałości uczniów. Zamianę procesu uczenia się w proces ciągłego oceniania napędzający wyścig szczurów wspomagany testocentryzmem. To tylko kilka przykładów.
Książka jest przeznaczona dla nauczycieli i edukatorów. Opowiada o tym dlaczego i jak tworzyć sytuacje, które można nazwać edukacyjnymi. Sytuacja edukacyjna to „dobrze zorganizowana, przemyślana, stworzona dla uczącego się rzeczywistość”, która sprzyja uczeniu się „całym sobą”. Takie spojrzenie na uczenie się jest zgodne z najnowszymi ustaleniami naukowców nt. tego, jak się uczymy najefektywniej.
Książka jest dostępna bezpłatnie w wersji elektronicznej.
Ta książka jest kierowana w zasadzie do środowiska biznesowego, ale pamiętamy jak ważna jest informacja zwrotna w pracy nauczyciela. Oczywiście są przygotowane wzory udzielania informacji zwrotnej specjalnie dla sytuacji szkolnych (tutaj przede wszystkim mam na myśli model informacji zwrotnej w ramach oceniania kształtującego). Publikacja, którą polecam jest o tyle ciekawa, że autor rozwija wątek informacji zwrotnej i pokazuje jej wielowymiarowość.
„Mówi się, że nie ma głupich pytań. To oczywiście nieprawda (…) Ale okazuje się, że próba znalezienia precyzyjnej odpowiedzi na głupie pytanie może nas zaprowadzić w całkiem interesujące miejsca” to zdanie rozpoczyna książkę pt. What if? A co, gdyby? zawierającą naukowe odpowiedzi na hipotetyczne, często absurdalne i dziwne pytania. Jej autorem jest Randall Munroe fizyk, pracownik NASA (do 2006 r.)
„Mówi się, że nie ma głupich pytań. To oczywiście nieprawda (…) Ale okazuje się, że próba znalezienia precyzyjnej odpowiedzi na głupie pytanie może nas zaprowadzić w całkiem interesujące miejsca” to zdanie rozpoczyna książkę pt. What if? A co, gdyby? zawierającą naukowe odpowiedzi na hipotetyczne, często absurdalne i dziwne pytania. Jej autorem jest Randall Munroe fizyk, pracownik NASA (do 2006 r.)
Są takie książki, które każdy nauczyciel powinien przeczytać. Moim zdaniem jedną z nich jest pozycja trojga autorów: Zimbardo, Johnson, McCann, Psychologia. Kluczowe koncepcje. Motywacja i uczenie się. To połączenie podręcznika i książki popularnonaukowej pisanej stylem lekkim, miejscami zabawnym, a przede wszystkim bardzo jasnym i klarownym.
W tym roku (2021) ukazała się fascynująca książka. Stanislas Dehaene, Jak się uczymy? Dlaczego mózgi uczą się lepiej niż komputery… jak dotąd. Od razu należy zaznaczyć, że nie jest to pozycja, w której nauczyciel znajdzie zestaw gotowych narzędzi lub rozwiązań do wykorzystania w czasie lekcji. Dehaene pokazuje, jak się uczymy z perspektywy tego, co dzieje się w mózgu osoby uczącej się.
„Około 13,5 miliarda lat temu nastąpił Wielki Wybuch, który dał początek materii, energii, czasowi i przestrzeni” takim zdaniem rozpoczyna się książka Sapiens. Od zwierząt do bogów. Yuval Noah Harari izraelski pisarz, historyk i naukowiec spisał w niej swoje wykłady wygłaszane na uniwersytecie w Jerozolimie i zyskał dzięki temu sławę na całym świecie. Dlaczego polecam tę książkę na blogu kierowanym szczególnie do nauczycieli?
Zacznę przewrotnie, Czuła Przewodniczka nie jest Potulną, której hasłem przewodnim jest „powinno się” i „(nie) wypada”. Zatem, zgadzanie się na wszystko, bo „co ludzie powiedzą” i robienie dobrej miny do każdej, nawet złej gry nie jest w stylu Czułej Przewodniczki. Nie jest też Królową Śniegu, zimną, wyniosłą, patrzącą na innych z góry, której obecność powoduje ciarki na plecach i która wierzy, że najlepszą obroną (siebie) jest atak. Daleko jest jej także do Męczennicy, która poświęca się każdego dnia dla innych, nawet jeśli nikt tego od niej nie wymaga.
Głaskologia Miłosza Brzezińskiego nie jest książką adresowaną do nauczycieli, ale jest książką, którą każdy nauczyciel powinien przeczytać, ponieważ autor porusza w niej jedną z najistotniejszych spraw dla edukacji – jak skutecznie wpływać na innych.
Książka Marzeny Wiśniak i Przemysława Bąbla 12 zasad skutecznej edukacji to kolejna publikacja z cyklu pozycji niezbędnych dla nauczycieli zarówno początkujących w zawodzie, jak i tych doświadczonych, którzy chcą odświeżyć sobie podstawowe, zgodnie z tytułem, zasady skutecznej edukacji.
W roku 2019 ukazały się „Psychopedagogiczne mity 2” napisane przez Tomasza Garstkę wspólnie z Andrzejem Śliwerskim. Autorzy rozprawiają się z kolejnymi teoriami z pogranicza edukacji i psychologii bez pokrycia w dowodach naukowych. Ponownie pozycja obowiązkowa dla osób zajmujących się uczeniem. Lojalnie muszę przyznać, że książka nie jest łatwa w czytaniu. To bardziej pozycja naukowa niż popularno-naukowa, niemniej niezwykle ważna.
Dzieci i czas, to nie oksymoron a tytuł książki Oli Budzyńskiej – Pani swojego czasu. Już we wstępnie autorka zaznacza, że to nie jest książka o wychowywaniu dzieci. Jest to natomiast książka, która pokazuje jak zorganizować życie w rodzinie. Znajdą w niej cenne wskazówki zarówno rodzice, jak i nauczyciele.
Książka Joanny Gołębiowskiej-Szychowskiej i Łukasza Szychowskiego „Powiem ci, jak się uczyć” ma podtytuł: „Przewodnik dla ambitnych nauczycieli”. Zupełnie się z tym nie zgadzam. Książka powinna być pozycją obowiązkową nie tylko dla nauczycieli ambitnych, ale dla wszystkich zaczynających pracę oraz tych, którzy chcą odświeżyć swój warsztat pracy.
Bardzo długo nauczanie innych było traktowane jako sztuka, opierająca się na nieuchwytnych i nie do końca zrozumiałych mechanizmach. Jedni nauczyciele mieli w sobie to „coś” i byli mistrzami w swoim zawodzie, inni byli skazani na przeciętność. „Jak się uczymy. 26 naukowo potwierdzonych mechanizmów” to książka, która na podstawie naukowych odkryć pokazuje jak skutecznie można się uczyć.
To przede wszystkim historia Augusta, chłopca o zdeformowanej twarzy, ale to także opowieść o świecie dzieci, miłości i rozterkach rodziców, relacji z rodzeństwem, przyjaźniach ze szkolnej ławki oraz postawach nauczycieli. Daje do myślenia i zmienia optykę. Na podstawie książki w 2017 r. powstał film.
Ani Shirley chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Ale warto raz jeszcze przeżyć wraz z nią wiele ciekawych przygód. Dzięki serialowi Ania, nie Anna mamy okazję na nowo odkryć losy młodej, osieroconej dziewczyny, którą adoptowało rodzeństwo Cuthbertów (…) To historia o dzieciństwie, przyjaźni, rodzicielstwie, przekraczaniu granic, poznawaniu siebie, potrzebie akceptacji, wyborach i kompromisach, szacunku do odmienności. Tym samym może stanowić punkt wyjścia do dyskusji albo pokazywać inny punkt widzenia.
To jedyna książka prof. Jerzego Vetulaniego dla dzieci, w której w sposób zabawny i prosty wyjaśnia skomplikowane pojęcia dotyczące budowy i funkcjonowania mózgu. Współautorami książki są Maria Mazurek i Marcin Wierzchowski. Z sennego dialogu Alicji z jej własnym mózgiem dowiemy się za co odpowiadają poszczególne narządy: serce, płuca, żołądek, nerki, wątroba, jelita a także mięśnie, szkielet i oczywiście mózg.
Umiejętność zadawania pytań to duża sztuka. Dobrze zadane pytanie może inspirować, pobudzać do refleksji, motywować, budować samodzielność i odpowiedzialność za swoje życie. Takie pytania to jedno z podstawowych narzędzi w coachingu, którego celem jest rozwój i wzmacnianie człowieka w drodze do realizacji jego celów.
Autor pokazuje w przekonujący sposób, że ignorancja może być cenna, a stany koncentracji na zadaniu są przeceniane (…) Może okazać się, że te wszystkie komunikaty: Siedź prosto; Skup się; Rób wszystko po kolei; należy zamienić na: Chodź; Leż; Zwisaj głową w dół; Pomyśl o niebieskich migdałach; Ucz się wszystkiego na raz!
Podziel się nią poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu