Marta Cielińska-Idziak
Trenerka, nauczycielka, socjoterapeutka, coach, menadżer personalny.
Zacznę przewrotnie, Czuła Przewodniczka nie jest Potulną, której hasłem przewodnim jest „powinno się” i „(nie) wypada”. Zatem, zgadzanie się na wszystko, bo „co ludzie powiedzą” i robienie dobrej miny do każdej, nawet złej gry nie jest w stylu Czułej Przewodniczki. Nie jest też Królową Śniegu, zimną, wyniosłą, patrzącą na innych z góry, której obecność powoduje ciarki na plecach i która wierzy, że najlepszą obroną (siebie) jest atak. Daleko jest jej także do Męczennicy, która poświęca się każdego dnia dla innych, nawet jeśli nikt tego od niej nie wymaga. Sensem istnienia Czułej Przewodniczki nie są powinności, ale są marzenia, nie jest tworzenie dystansu, ale budowanie zdrowych relacji, nie jest poświęcenie się i branie na siebie wszystkiego, ale dbanie o swój dobrostan.
Kim jestem? Dokąd zmierzam? Czego chcę? O czym marzę?
Lektura książki Natalii de Barbaro to zaproszenie do podróży w głąb siebie. To drogowskazy na ścieżce do poznania swojej życiowej misji, nazwania swoich wartości, dopuszczania do głosu swoich własnych potrzeb. To zachęta do zaprzestania odgrywania kolejnych ról, stawiania sobie kolejnych zakazów i nakazów, a przede wszystkim surowego oceniania wszystkiego co zostało lub nie zostało zrobione.
To wszystko składa się na tzw. dobrostan, zadowolenie z życia, self-love. Zauważyłam, że słowo dobrostan wywołuje na naszych twarzach ironiczny uśmiech. Nie wiem z czego to wynika, może z kumulacji w naszych głowach głosów Potulnej, Królowej i Męczennicy? Przecież nie powinno się odmawiać, trzeba się poświęcać i nie wypada koncentrować się na myśleniu o sobie. Jakbyśmy tego nie nazwali – dobrostanem, czy modniejszym obecnie w mediach społecznościowych #selflove, to jeśli nie zadbamy o siebie, nie dopuścimy do głosu wewnętrznej Czułej Przewodniczki, a wzmocnimy Potulną, Królową Śniegu i Męczennicę, to oddalamy się od radosnego przeżywania codzienności.
Autorka zachęca, aby z pomocą Czułej Przewodniczki, która kieruje się intuicją i mądrością życiową, odkryć w sobie Dziką Dziewczynkę, Dorosłą i Serdeczną. Zaprasza do wsłuchania się w ich głos, dania sobie prawa do asertywnych postaw i komunikatów, zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi, czasem wręcz głośnego mówienia do siebie, by oswoić strachy i usłyszeć czego się tak naprawdę chce.
Czuła Przewodnicza to dobra lektura na dzisiejsze czasy, na to co robi z nami i naszą codziennością pandemia. Niestabilna sytuacja zawodowa, kryzysy osobistych relacji, dystans społeczny nie sprzyjają zdrowej samoocenie i stabilnej wewnątrzsterowności. Dlatego tym bardziej czuły przewodnik jest na wagę złota.
Jak się to wszystko ma do szkoły?
Ano tak, że współczesny dorosły wyszedł z jakiejś szkoły, spod ręki jakiegoś nauczyciela… I niestety to w szkole kładzie się znaczny nacisk na posłuszeństwo i poświęcenie. To z niej wychodzą Potulne, Królowe i Męczennice.
Jest taka zasada dotycząca bezpieczeństwa w samolocie, która mówi, że maskę z tlenem najpierw zakładamy sobie, a później pomagamy innym. I tak to już jest, że jeśli my nauczycieli nie będziemy do końca wiedzieli kim tak naprawdę jesteśmy, co jest naszym celem i misją, to nie nauczymy naszych uczniów rozpoznawać tego w ich życiu. To od nas w dużej mierze zależy czy ważniejsze w szkole będą oceny, czy relacje, miejsce w rankingach, czy życiowa mądrość i doświadczenie. To dzięki naszym autentycznym postawom, zaangażowaniu i pasji możemy naszych uczniów otwierać na głos czułego przewodnika i wzmacniać postawy asertywne, odwagę a przede wszystkim szacunek do samych siebie i świata.
Który wilk wygra? Ten, którego nakarmisz. Zatem dbaj o swój dobrostan, mów sobie miłe rzeczy, polub siebie, stawiaj swoje potrzeby na równi z potrzebami innych i spełniaj marzenia.
Zobacz, co piszemy o innych ważnych dla nas książkach:
Podoba Ci się ten wpis?
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.