Kategoria: Recenzja

Nie ukrywam, że książkę Gabrieli Olszowskiej czytałem z bardzo osobistej perspektywy. W czasie warsztatów o ocenianiu szkolnym nie raz zastanawiałem się, czy moje twierdzenia nie są zbyt radykalne. Oczywiście formułowałem je w oparciu o autorytety (Bolesław Niemierko) oraz przepisy prawa, tak jak je rozumiałem. Dlatego byłem niezmiernie ciekawy, czy znajdą one swoje potwierdzenie w książce Gabrieli Olszowskiej, niewątpliwie kolejnego autorytetu w dziedzinie pomiaru dydaktycznego. Podczas lektury okazało się, że w swoich opiniach bywam wręcz ostrożny w porównaniu z niektórymi stwierdzeniami autorki. I nie chodzi o to, że Gabriela Olszowska stara się być radykalna, by przyciągnąć uwagę. Po prostu konsekwentnie odczytuje obowiązujące przepisy i wyciąga z nich konsekwentnie wnioski. Tylko tyle i aż tyle.

Książka Doroty Pauluk ma podtytuł: Konteksty praktyczne i teoretyczne. Jeśli chodzi o konteksty praktyczne, to nie wnoszą one wiele nowego do szkolnej codzienności nauczycieli, którzy stosują ocenianie kształtujące lub chociaż z nim się zetknęli. Z drugiej strony, jeśli nauczyciele chcieliby poszukać przewodników po praktyce oceniania wspierającego uczniów, to powinni sięgnąć po pozycje Danuty Sterny. Nie są to w najmniejszym stopniu zarzuty wobec Doroty Pauluk. Po prostu idee oceniania wspierającego uczniów od dawna są zakorzenione w wielu szkołach podstawowych i ponadpodstawowych, a autorka dużo miejsca poświęca sytuacji szkolnictwa akademickiego w tym obszarze. Z jej rozważań można wnioskować, że na tym poziomie nauczania jest wiele do zrobienia w tym zakresie i szkicuje model oceniania, który mógłby sytuację zmienić.