
Szukamy trenerów i trenerek

Kogo szukamy❓
Jeśli posiadasz doświadczenie trenerskie i kurs trenerski, to będzie to dodatkowym atutem.
18 sierpnia 2021 | godz. 10.00-11.00 | platforma ZOOM
Czy to głupie pytania? A może głębokie?
Trudno odróżnić jedne od drugich. Ale warto zdać sobie sprawę, że wszystkie odkrycia zaczęły się właśnie od pytania – wypowiedzianego albo tylko pomyślanego 😊
Polskie tłumaczenie What if? wyszło drukiem w 2015 roku, a rok później ukazała się druga książka R. Munroe pt. „Tłumacz rzeczy – złożone sprawy w prostych słowach”, w której za pomocą obrazków i bardzo świadomie dobieranych słów tłumaczy właśnie jak działają takie rzeczy jak mikrofalówki, stacje kosmiczne, śmigłowce czy mosty.
Obie książki polecam zarówno tym, którzy ciągle pytają (już od pierwszego „dlaczego? 😉)”jak i tym, którzy na te pytania odpowiadają, a także tym, którzy stracili albo uśpili w sobie ciekawość tego świata.
Pytaj i odpowiadaj, zachęcaj do zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi, albo przeczytaj i daj się zaprowadzić w interesujące miejsca!
Autorka: Marta Cielińska-Idziak
Oferty zakupu tej książki znajdziesz na stronie lubimyczytać.pl
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Pomimo tego, że książka nie jest adresowana wyłącznie do nauczycieli, to znajdziemy tam wiele informacji, które powinny stać się wskazówkami do pracy z uczniami. Na przykład, dlaczego należy bardzo ostrożnie stosować wzmocnienia behawioralne (wraca temat tych wszystkich szkolnych marchewek – ocen, plusów i innych, które nieumiejętnie wykorzystywane przynoszą więcej szkody niż pożytku).
Kluczowy jest rozdział poświęcony systemowi pamięci. W zasadzie, jeśli ktoś nie wie, jak on działa, nie może skutecznie wesprzeć uczniów w procesie zapamiętywania.
To samo można powiedzieć o rozdziale poświęconym motywacji. Być może ktoś po przeczytaniu pierwszego zdania pomyślał: Miałem to przecież na studiach. Powinno się wziąć jednak pod uwagę, że jeśli studiowaliśmy jakieś 20 lat temu lub jeszcze dawniej, to od tego czasu w nauce o uczeniu się i motywowaniu dokonano przełomowych odkryć. Nauczyciel mający ambicję być skutecznym pedagogiem, nie może ich ignorować.
Autor: Piotr Bachoński
Oferty zakupu tej książki znajdziesz na stronie lubimyczytać.pl
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
A najbardziej niezwykłe jest to, że możemy już zarejestrować (dosłownie zobaczyć) zmiany w budowie fizycznej mózgu, kiedy zachodzi proces uczenia się. I z tego właśnie powodu uważam książkę za fascynującą. Kiedy zaczynałem swoją nauczycielską karierę, uczenie się (a raczej wtedy – nauczanie) traktowano jako sztukę, w której kierowano się trochę badaniami naukowymi, trochę intuicją i wyczuciem. Nie zawsze było wiadomo, co i dlaczego działa. Dzisiaj proces uczenia się nie ma już przed nami żadnych tajemnic. Wiemy bardzo dokładnie, jak uczyć, co działa i dlaczego. Dehaene przy okazji pokazuje też, dlaczego ocenianie stopniem szkolnym powoduje więcej szkód niż pożytku. Jak bardzo szkoła systemowa (i nie myślę tu tylko o polskiej) nie przystaje do tego, co wiemy o uczeniu się. Co więcej, ona wydaje się tak zorganizowana, aby pod każdym względem uczenie się utrudnić. To smutne, że mimo tego, że od kilku ładnych lat bardzo dokładnie wiemy, jak zorganizować proces edukacyjny, szkoła systemowa zdaje się tę wiedzę całkowicie ignorować. To wręcz cud, że są jeszcze uczniowie, którzy się uczą (i zasługa tych szalonych pasjonatów, którym ciągle się chce).
Autor: Piotr Bachoński
Oferty zakupu tej książki znajdziesz na stronie lubimyczytać.pl
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Jednym zdaniem można powiedzieć, że to opowieść o historii ludzkości od „kamienia łupanego” do XXI w. spisana przystępnym językiem, dowcipnie, zaskakująco i ciekawie. Autor w 20 enigmatycznie zatytułowanych rozdziałach przeplata fakty historyczne – daty, postaci, wydarzenia z własnymi przemyśleniami (czasem trudno je od siebie odróżnić). Prezentując dokonania ludzkości na przestrzeni czasu zadaje pytania o etykę i granice rozwoju cywilizacyjnego i rozpatruje to wszystko w kontekście ewolucji, kultury oraz religii.
Autor w swojej książce stawia wiele pytań i próbuje znaleźć na nie odpowiedzi. Sięga po nie do różnych dziedzin wiedzy oraz do własnych przemyśleń i dzieli się tym z czytelnikami. Jednym z najważniejszych, według mnie, jest pytanie o szczęście. Czym tak właściwie ono jest, od czego zależy, skąd się bierze, kto i na jakich zasadach ma do tego szczęścia prawo? Czy Neil Armstrong stawiając jako pierwszy nogę na Księżycu był szczęśliwszy od człowieka żyjącego zgodnie z zasadami plemion zbieracko-łowieckich?
W końcowych rozdziałach Sapiens opisany jest dynamiczny rozwój nauki i techniki. Czy pesymistyczna wizja końca Sapiens roztaczana przez Harrari się ziści? Nawet jeśli, to pewnie nie będzie nam dane w tym uczestniczyć, tak jak w polowaniu na mamuty.
Dlaczego polecam tę książkę na blogu kierowanym szczególnie do nauczycieli? Dlatego, że to doskonały przykład, że o nauce można opowiadać w przystępny i wciągający sposób i zachęcać dzięki temu do refleksji i stawiania kolejnych pytań.
Autorka: Marta Cielińska-Idziak
Oferty zakupu tej książki znajdziesz na stronie lubimyczytać.pl
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Dzięki temu każdy zespół może zaprezentować efekty, które jeszcze nie padły na forum - w przeciwnym razie po prezentacji pierwszego zespołu pozostałym pozostaje jedynie powiedzieć mamy to samo, co nie daje poczucia docenienia wkładu pracy.
Wypowiada się każdy, zgodnie z kolejnością idąc w prawo lub lewo – humorystycznie nazywamy taką rundkę pełzającą śmiercią – na każdego przyjdzie kolej
Wypowiada się ten, kto został wskazany przez przedmówcę – tzw. rundka na zawał serca (wybieramy dowolną osobę, która nie siedzi obok nas, wskazując używamy imienia)
Wypowiada się ten, kto jest chętny, bez wskazania – czyli na purchawkę, kto dojrzeje ten pęka
Rundki są znakomitym sposobem rozpoczynania lub podsumowania pracy w zespołach zadaniowych
Podczas rundek warto używać piłki, zośki albo innego przedmiotu, który przekazuje się osobie wypowiadającej się w danym momencie – kto ma berło, ten ma głos.
Podczas rundek warto wykorzystywać różne gadżety. Wspomniana wcześniej piłka, zośka często pełni także funkcję relaksacyjną – można czymś zająć ręce, co dodatkowo pomaga się skoncentrować.
Często wykorzystywane są karty z obrazkami, zdjęciami lub cytatami, do których odnosi się osoba zabierająca głos w czasie rundki.
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Niestety ciągle się zdarza, że ta cała nasza wiedza o PP nie wynika z własnego doświadczenia, studium dokumentu i refleksji nad treścią, a z opowieści przekazywanych niemalże z pokolenia na pokolenie albo postów na FB rozpoczynających się mniej więcej tak: „Gdyby nie podstawa programowa, to można by z uczniami rozmawiać o emocjach…”
Nauczyciele często korzystają z gotowych programów nauczania, podręczników i zeszytów ćwiczeń, które stanowią podstawę, a nawet oś prowadzonych przez nich lekcji i bazę wiedzy dla ucznia. Nie ma w tym nic złego. Warto jednak przyjrzeć się, czy proponowane przez wydawnictwo programy i podręczniki nie zawierają więcej treści niż przewidziane w tej części PP, która dotyczy konkretnego przedmiotu oraz czy nie pomijają ważnych aspektów wskazanych w PP.
Podstawa Programowa to obowiązujący w szkole dokument zawierający zestaw treści nauczania oraz umiejętności, które muszą być uwzględnione w programie nauczania. Umożliwia to – przynajmniej powinno – ustalenie kryteriów ocen szkolnych i wymagań egzaminacyjnych na danym etapie edukacyjnym.
PP składa się z kilku części: preambuły wspólnej dla całej Podstawy oraz przypisanych do poszczególnych przedmiotów nauczanych w szkole celów kształcenia – wymagań ogólnych i treści nauczania – wymagań szczegółowych oraz warunków i sposobów realizacji. Pisana jest językiem efektów kształcenia.
„Kształcenie w szkole podstawowej stanowi fundament wykształcenia” to zdanie rozpoczyna preambułę do PP kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej. Następnie czytamy, że „zadaniem szkoły jest łagodne wprowadzenie dziecka w świat wiedzy, przygotowanie do wykonywania obowiązków ucznia oraz wdrażanie do samorozwoju”, a dzieje się to poprzez „bezpieczne warunki oraz przyjazną atmosferę do nauki, uwzględniając indywidualne możliwości i potrzeby edukacyjne ucznia”. I sedno edukacji: „najważniejszym celem kształcenia w szkole podstawowej jest dbałość o integralny rozwój biologiczny, poznawczy, emocjonalny, społeczny i moralny ucznia”.
Wstęp do PP podaje także cele kształcenia ogólnego w szkole i na pierwszym miejscu znajdziemy
„wprowadzanie uczniów w świat wartości, w tym ofiarności, współpracy, solidarności, altruizmu, patriotyzmu i szacunku dla tradycji, wskazywanie wzorców postępowania i budowanie relacji społecznych, sprzyjających bezpiecznemu rozwojowi ucznia (rodzina, przyjaciele)”.
Zatem jednym z ważniejszych zadań każdego nauczyciela jest ukierunkowanie ucznia ku wartościom. Żeby to zrobić, wartości przez nas deklarowane muszą być także realizowane i wytyczać kierunek podejmowanych przez nas działań, ale czy tak jest?
Ważnym celem edukacji jest także kształtowanie poczucia tożsamości (indywidualnej, kulturowej, narodowej, regionalnej i etnicznej) oraz godności własnej osoby i szacunku dla godności innych osób. Celem jest również rozwijanie kompetencji (kreatywność, innowacyjność i przedsiębiorczość) i umiejętności krytycznego i logicznego myślenia, rozumowania, argumentowania i wnioskowania, do czego prowadzić ma nas wartość jaką jest wiedza, która w sposób dojrzały i uporządkowany pozwala zrozumieć świat.
Kolejnym celem szkoły jest rozbudzanie ciekawości poznawczej uczniów oraz motywacji do nauki i wsparcie uczniów w przygotowaniu własnego warsztatu pracy. Pomocne w tym będzie rozpoznawanie własnych predyspozycji i określanie drogi dalszej edukacji, otwartość wobec świata i innych ludzi, aktywności w życiu społecznym oraz odpowiedzialności za siebie i innych.
Preambuła zbiera także najważniejsze umiejętności rozwijane w szkole podstawowej. Co oznacza, że na każdym przedmiocie szkolnym nauczyciele kształtują takie umiejętności jak: komunikowanie się w językach, myślenie matematyczne, poszukiwanie, porządkowanie, krytyczna analiza oraz wykorzystanie informacji z różnych źródeł, kreatywne rozwiązywanie problemów z różnych dziedzin (z wykorzystaniem TIK), rozwiązywanie problemów społecznych (mediacje), praca w zespole i aktywność społeczna.
We wstępie do PP podkreśla się, aby na każdym przedmiocie kształtować kompetencje językowe i czytelnicze uczniów, korzystać z metod i technik informatycznych z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, a także prowadzić edukację prozdrowotną, rozwijać postawy obywatelskie i społeczne. W osobnym akapicie podkreślono, że „duże znaczenie dla rozwoju młodego człowieka oraz jego sukcesów w dorosłym życiu ma nabywanie kompetencji społecznych takich jak komunikacja i współpraca w grupie” dlatego zachęca się aby w szkołach pracować metodą projektu.
Zalety pracy tą metodą podkreślone w PP to: wspieranie w nabywaniu kompetencji takich jak współpraca i komunikacja, rozwój przedsiębiorczości i kreatywności oraz umożliwienie stosowania w procesie kształcenia innowacyjnych rozwiązań programowych, organizacyjnych lub metodycznych. „Metoda projektu zakłada znaczną samodzielność i odpowiedzialność uczestników, co stwarza uczniom warunki do indywidualnego kierowania procesem uczenia się. Wspiera integrację zespołu klasowego, w którym uczniowie, dzięki pracy w grupie, uczą się rozwiązywania problemów, aktywnego słuchania, skutecznego komunikowania się, a także wzmacniają poczucie własnej wartości. Metoda projektu wdraża uczniów do planowania oraz organizowania pracy, a także dokonywania samooceny” – czytamy w PP.
Metoda projektu może być realizowana na jednym bądź wielu przedmiotach, Projekty mogą być wykonywane indywidualnie lub zespołowo. Czas trwania pracy tą metodą zależy od potrzeb i może trwać np. tydzień, miesiąc, semestr lub być działaniem całorocznym. „W organizacji pracy szkoły można uwzględnić również takie rozwiązanie, które zakłada, że w określonym czasie w szkole nie są prowadzone zajęcia z podziałem na poszczególne lekcje, lecz są one realizowane metodą projektu”.
Rola szkoły wypełnia się na trzech płaszczyznach – dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej. Działania edukacyjne określone są w opracowanych przez nauczycieli szkolnych programach nauczania oraz w programie wychowawczo-profilaktyczny szkoły. Oba dokumenty muszą zawierać wymagania opisane w PP. PP nie mówi natomiast nic o podręcznikach, zatem nie ma obowiązku stosowania ich w szkole. Dobór metod, środków i źródeł do organizacji procesu dydaktycznego zależy od decyzji Rady Pedagogicznej. I warto, szczególnie podręcznikom i ćwiczeniom się przyjrzeć, bo doświadczenie wielu nauczycieli pokazuje, że ok 30% treści zawartych w materiałach proponowanych przez wydawnictwa wykracza poza i tak już obszerną PP.
Jeśli dotarłeś do tego miejsca, to pewnie nie masz już wątpliwości, że czy to w szkolnej ławce, czy przed ekranem monitora podczas zdalnej edukacji rozmawiając z uczniami o emocjach czy wartościach realizujesz podstawę programową. Ucząc kompetencji społecznych – komunikacji, współpracy albo rozmawiając o zdrowiu fizycznym i psychicznym uczniów, czy angażując ich w pracę samorządu szkolnego albo wolontariat także realizujesz PP. Realizując projekt edukacyjny, a nie tylko i wyłącznie 45 minutowa lekcje również. Dając wybór metod i sposobów uczenia się oraz wykorzystując różne źródła wiedzy pomagasz w poznaniu siebie i kształtowaniu własnego sposobu uczenia się. I do tego też niejako zobowiązuje nas PP.
Dostrzegasz też zapewne, że PP wymaga od nauczyciela rozwijania wszystkich kompetencji kluczowych. Chociaż nie pojawia się w niej określenie „kompetencje kluczowe„, to zarówno w preambule, jak i warunkach realizacji do poszczególnych przedmiotów, znajdziemy odniesienia do każdej kompetencji kluczowej.
Więcej o kompetencjach kluczowych przeczytasz w innym wpisie na naszym blogu – zobacz.
Wielu z nas obawia się, że nie „przerobi” wszystkich celów kształcenia – wymagań ogólnych i treści nauczania – wymagań szczegółowych na swoim przedmiocie, gdy zajmie się wyżej opisanymi kwestiami, ale to nie oznacza, że PP nie jest realizowana. I choć trudno o złoty środek, to moim zdaniem warto wybierać takie treści z PP, które będą potrzebne nie tylko do zdania egzaminu czy napisania sprawdzianu, ale także przydadzą się w życiu codziennym jeszcze długo po zakończeniu edukacji formalnej.
Ministerstwo Edukacji i Nauki w serwisie Rzeczpospolitej Polskiej – gov.pl podaje, że obecnie w Polskiej szkole obowiązuje Podstawa Programowa zawarta w:
Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. z 2017 r. poz. 356, ze zm.)
oraz
Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 stycznia 2018 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego dla liceum ogólnokształcącego, technikum oraz branżowej szkoły II stopnia (Dz.U. z 2018 r. poz. 467)
Zobacz: https://www.gov.pl/web/edukacja/podstawa-programowa5 (dostęp: 22.05.2021)
Polecam przegląd podstawy programowej za pomocą strony https://podstawaprogramowa.pl/. Możemy tam wybrać etap kształcenia i przedmiot nauczania. Wszystko ułożone w przejrzysty sposób.
Sporo materiałów najdziemy też na stronie ORE Ośrodka Rozwoju Edukacji – publicznej placówki doskonalenia nauczycieli o zasięgu ogólnokrajowym prowadzonej przez Ministra Edukacji Narodowej https://www.ore.edu.pl/category/ksztalcenie-i-wychowanie/podstawa-programowa/
A także
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Brzeziński ma bardzo cenny dar lekkiego pisania o ustaleniach nauki. Przytacza mnóstwo wyników badań i danych, ale robi to z nienachalnym, subtelnym humorem, co powoduje, że od książki ciężko się oderwać. Jeśli chodzi o zawartość, to może nawet mniej istotne od tego, jak wpływać na innych, są informacje, jak się tego nie da zrobić. A nie da się tego robić ciągle kogoś oceniając, krytykując, udzielając ze szczerego serca dobrych rad. Dlaczego tak się dzieje, warto sprawdzić, czytając Głaskologię. Zapadło mi w pamięć zdanie, które Brzeziński przytacza za guru wpływu na innych – Robertem Cialdinim: „Na możliwość wpływu na innych trzeba zasłużyć”.
Autor: Piotr Bachoński
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Autorzy podpowiadają, jak sterować uwagą uczniów, przypominają, jak działa ludzka pamięć i co z tego wynika dla nauczycieli i uczniów. Wiadomości o roli wizualizowania treści, nawiązywania do wcześniejszych doświadczeń ucznia, emocjonalizacji nauczania są podstawą sukcesu każdego pedagoga i jego podopiecznych. Całość podana zwięźle, rzeczowo, zilustrowana konkretnymi przykładami. Czuć w każdym zdaniu, że autorzy doskonale rozumieją istotę procesu uczenia się.
Szczerze polecam. Przemysław Bąbel, Marzena Wiśniak, 12 zasad skutecznej edukacji. Sopot 2016
Autor: Piotr Bachoński
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Książka składa się z dwóch części. W drugiej autorzy rozprawiają się z kolejnymi teoriami z pogranicza edukacji i psychologii bez pokrycia w dowodach naukowych. Nie będę ukrywał, że te treści odbierałem jako mniej interesujące niż w części pierwszej (ocena niezwykle subiektywna), chociaż rozdział poświęcony analizie „psychologicznej” dziecięcych rysunków w fascynujący sposób pokazuje, jak łatwo można nadinterpretować rzeczywistość. Za największą wartość publikacji uznaję jednak część pierwszą, która, krótko mówiąc, jest podręcznikiem krytycznego myślenia. Ponownie pozycja obowiązkowa dla osób zajmujących się uczeniem. Lojalnie muszę przyznać, że książka nie jest łatwa w czytaniu. To bardziej pozycja naukowa niż popularno-naukowa, niemniej niezwykle ważna.
Autor: Piotr Bachoński
Podziel się nim poprzez portal społecznościowy lub wyślij link znajomemu
Jeśli szukasz więcej inspiracji przejdź do naszego bloga.
Kupujesz w imieniu szkoły/przedszkola/placówki? Pamiętaj, że w naszym sklepie online możesz wybrać opcję płatności przelewem oraz dane nabywcy i odbiorcy na fakturze. Odrzuć
Szukasz oryginalnego prezentu dla nauczyciela na zakończenie roku szkolnego?
Podaruj karty edukacyjne „Weź zapytaj!” –
ozdobnie opakowane i z dołączoną spersonalizowaną kartką z podziękowaniami/życzeniami